兩僧奪肉
文本詳細資料
標題 (Dublin Core) |
兩僧奪肉
|
Img_id (dianshizhai) |
258
|
AnnotationObjects (dianshizhai) |
人 女性 房子 門 窗 廣告招牌及文字 椅 肉 酒甕 圖像文字 圖像標題 印章文字
|
Scenario (dianshizhai) |
中外紀聞
|
ChineseDate (dianshizhai) |
十二年十二月十六日
|
WesternDate (dianshizhai) |
1887-1-9
|
作者 (dianshizhai) |
金鼎
|
OriginalSource (dianshizhai) |
原 100/8
|
GuangjiaSource (dianshizhai) |
廣壬4/32
|
DaSource (dianshizhai) |
大 3/251
|
文本 (dianshizhai) |
人聞和尚食肉,每不齒;予謂和尚僅僅食肉,猶非惡之甚者,可以恕。請觀今之和尚,吸鴉片,偷老婆,無惡不為,且將出俗家人之上。降格以求,則食肉轉在可恕之例矣!杭省之昭慶寺,寺規頗嚴,有犯規者,稟方丈,無論為常住僧,為挂單僧,查有証據,斥逐即隨之。日前內薦橋大街有該寺募緣僧,毅然入肉鋪購肉二斤。將出,被一丐僧揪住不釋手。或戲之曰:「僧贊僧,佛法興。何計之左也。」丐僧曰:「不然,予因此獲戾,發難即彼也,翹人之過,而護己之短,幸我佛有靈,適被撞見,誓不休。」扭結而去。嗟乎!生今之世,責人以君子而自待不妨,不肖者觸目而皆是,兩僧何足責焉!
|
Seal (dianshizhai) |
〔有同嗜〕
|